| Er zijn drie vormen van incontinentie: druppelincontinentie, inspanningscontinentie en mengincontinentie. Daarnaast kan je last hebben van een overactieve blaas.
Druppelincontinentie
Vooral veel mannen hebben last van deze vorm van incontinentie. De oorzaak hiervan is meestal een vergrote prostaat. De plasbuis kan dan zo worden afgekneld, dat de urine zich in de blaas ophoopt dat het alleen nog druppelsgewijs naar buiten kan komen. Een operatie is in dit geval een mogelijke oplossing. Als druppelincontinentie het gevolg is van de slechte werking van de bekkenbodemspieren kunnen oefeningen helpen. Vrouwen waarbij een vergroting van de eierstokken of de baarmoeder optreedt of die een zeer sterke blaasverzakking hebben kunnen ook last van druppelincontinentie krijgen. Maar de meest eenvoudige oorzaak van incontinentie is dat de sluitspier niet goed werkt, waardoor die steeds een beetje open blijft staan.
Inspanningsincontinentie
Inspanningsincontinentie komt vaak voor bij vrouwen die kinderen hebben gebaard. De sluit- of bekkenbodemspieren werken dan niet meer voldoende. Het treedt op bij een plotselinge toename van de druk in de onderbuik die zich voordoen als iemand moet hoesten, niezen, lachen e.d. Maar ook bevallingen, hormonale veranderingen in de overgang en enkele gynaecologische operaties kunnen oorzaken zijn.
Mengincontinentie
Deze vorm van incontinentie kent een combinatie van kenmerken van zowel aandrang-incontinentie en stressincontinentie. Deze problemen komen vaak in combinatie voor, maar moeten elk afzonderlijk worden behandelt.
Overactieve blaas
Een overactieve blaas is te herkennen aan:
- aandrang om niet te plassen, terwijl de blaas nog niet vol is;
- een zeer sterke aandrang dat de plas (bijna) niet meer op te houden is;
- vaak plassen (ook ‘s nachts);
- urineverlies met sterk gevoel van aandrang.
De overactieve blaas heeft een gecombineerde oorzaak; de controle over de blaas is namelijk ook vaak verstoord. De aandrang in de blaas roept een soort reflex op waarbij de blaas zich soms leegt buiten de eigen wil om. Een overactieve blaas staat in nauw verband met de verstoorde controle. Zij versterken elkaar, waardoor het probleem eigenlijk alleen maar groter wordt.
De oorzaken van een overactieve blaas zijn onbekend. hoe een overactieve blaas ontstaat is voor een groot deel onbekend. Bij sommige mensen is er sprake van een beschadiging van de zenuwen. Een overactivie blaas wordt vaak gezien bij neurlogische aandoeningen zoals Multiple Sclerose en Parkinson. Het achterhalen van de oorzaak van een overactieve blaas is soms zo moeilijk omdat de aansturing van de blaas nogal ingewikkeld in elkaar zit. De samentrekkingen van de blaas worden geregeld vanuit de hersenen die de prikkelingen naar de blaas sturen waardoor deze samentrekt dan wel ontspant.
|
